Dumenèga 'mpóo scüra

Lè sìra, i rümóor iè smorsàac', numa 'na quai machina, che iè réet a vignì 'n sü, de luntàa li rómba sü per li ultadi streci.

Sóo amò numa mi coi mée regòrc'.  Perché i fà iscé màal ?

Quàl'è ´l mutìf dè stò turmèet?

Cerchi dè sluntanàa i brǜc' penśéer e de 'ndà dènt i'mèz cola la mèet 'ndè'n quadro 'ndùa vedi 'l surìis dè 'na s-cèta dali ganàsi rósi e dali bésciuli ǜmédi.

'L sarà i àgn, ma trui miga sólief gnàach èn chèsto misér ripàar.

Me 'ncamìni lunch el sentéer che, cuma 'na vegia mülatiera, 'l brascia-scià li cà diventádi órmài deli umbrìi réet a dàgió.

Me férmi denàz a 'na pòrta dè légn tüta 'ndacia.

Ol legnamèer cal là faciasü là dè vì ciapàat acòrdi cu'l vèet.

'Ndèla la pàart òlta e ach èn chèla gió èn bàs ghè piscì dés ghèi dè ṍit che'l permèt a l'ària dè 'ndà de dènt a pusàa fìna che 'nòtro sbùf 'l và de dènt a mandaià chèl de prima.

Me visini adasi e a piàa al mè se mèt a fṍöch dói lèteri èn stampatèl. 
Al me vée adòs 'na tremarèla.

Rècognósi èn chìli iniziaìi 'n véc’ compàgn dè giṍch. Sé nùu 'n sera miga scióor lǜü l'era amò dè ménu.

La sùa bàita l'era la pǜsé pìscena dèl pìscen mügél dè cà suspéśi sǜ 'ndèla vàl.

La miseria, che la sfioràat la mia generaziuu, al là portàat amò gióen èn tèeri luntàni.

'Ndè 'n'òtra pàrt del mont 'ndua 'l pàr 'l gabès truàat furtǜna.

Epüur la sùa mèet l'è amò vìva trà chìsti végi pòrti e stì véc' mǜur.

I ségn, scavàac' dala sùa gióena màa, cola mèla, iè amò iló stampàac' sǜ 'ndèli tàuli, rügosi e scüridi dal tèep, dè chèla végia pòrta che nigǜu, da àgn e àgn, ai carèza pǜ.

'L gharà i mè stèś penséer o al se sarà smentegàat dè stì lṍöch?

Ghóo miga rispòsta, ma speri ca àa lǜü, 'ndéli sìri 'ndua i óm ca i ghà 'mpóo de àgn i trua ol tèep per i regòrc', 'l gabès 'n penśéer per chèsta végia pòrta che, cóma 'n suldàat la siguìta 'l sò tùrno dè vedèta, àa sa se sà che la miseria l'è finìda e tǜc’ órmài iè ruàac' a bàita.