dall' Italiano al Dialetto Bośàc'
Digitare una parola o una frase da tradurre in dialetto.
La guardia del'acqua
LA GUARDIA DEL'ACQUA
En bòt, quànca la géet ai viveva nóma de chel ca i remàva scià ‘ndel òrt, ‘ndel càap e dala stàla, la campàgna l’era traversàda da tàati rógi.
Li rógi iera importantisemi, parchè li pórtàva l’acqua ‘ndi löoch, e li pasava ‘nde tüti li cuntràdi.
‘Nde chèla fèta de paés ‘nghe‘l stava la mia familia la rógia la vegneva giò dal Tuisciù.
La montàgna
La montagna
La montàgna
Al pàr ca'l tàs la montàgna
ma ogni tàat la caràgna,
e nùu, del cambiamèet,
'n völ dàch la cólpa al tèep.
Ma chi fiüm gròs
iè i söo lagrimù,
ca tròp spès i và adòs
a li cà gió 'nfont al tiradù.
Orami da parlee l'è restàda
e 'npóo tüta l'è franàda,
pǜ negüu ai fa 'n pàs
par fàa sǜ 'n müur de sàs.
Ià lagac' i véc' pastóor
murìi da parlóor,
e li föi ai rèma ca pǜ,
iscè de acqua li se 'mpiòmba sǜ.
Al se fà 'na diga
ca la se ròmp sènsa fadiga,
tüt 'nsèma co'la tèera al partìs
e gió al piàa adòs a vargòt 'l finìs.
A i tòrènc' iè piée,
al crès sǜ de tüt a cuminciaa dai pée,
e nóma dòpo 'n quai lǜt
se provét a nètàa sǜ tüt.
Li vàchi la pastüra ià dè maiàa,
amò lasǜ ma de tornàa;
se me cüràa la montàgna,
'mpóo tüc' a'n ghè guadàgna.
girèl
(girèi), s.m.
assicella posta agli angoli del campo di bocce per favorire il giro della boccia stessa; anche girello per bambini
I capriṍi
I CAPRIOLI
I capriṍi
Fiṍl, ti te sée tròp sènsa-pura; ti te córet par i bósch con táata sicϋrezza cóma sé ghe fódes ca li tigri.
Crédem , ghe völ de tignìi i ṍc’ avèrc'. Sé ´l nòś nemìis 'l te vìt ghè ca pǜ negót da fàa, te sée béle chè mòrt.
Iscé 'l parlàva ´n véc’ capriṍl al sò pìscen.
" Càra ´l mè pà, chée ca l'è 'na tigre ?" , al ghà domandat ´l pìscen capriṍl, "Cóma l'è fácia la brǜta bèstia ?"
"Ah, càr ól mè fiṍl, l'è ´l móstro pǜ crǜüf e orèndo ca 'l ghè sìes, i sṍö ṍc’ de fṍöch i spira ca òtro chè tradiméet,
la sùa góla l'è fümènta de sànch; en confrónt l' órs 'l fà ca pùra."
"L'è abòt , l'è abòt , ò capìit e savaróo schivàl", là dìc', e lè 'ndàc' de córsa par i pràc’ e i bósch.
Dòpo pòoch là 'ncuntráat n'animàl mèz piacáat giò 'ndèl' èrba.
'L se quièta, ´l lè squàdra da l' òlt al bàs, 'l ciàpa coràgio e 'l sclama:
"Oibò, l'è ca chèsto l'animàl chèl mà parláat ól mè pà !
Chèsto chiló 'l me pàr táat bèl e vedi ca fümàa ´l sànch ´ndèla sùa bùca, 'nàzi 'l ghà 'n ària graziósa.
I sṍö ṍc’ iè da véra piée de fṍöch ma i ghà ca negót da fàa strimìi. Ah, l'è ca chèsta la tigre", là óśàat con sϋcϋrezza.
La tigre ´l là sentüt e la ghè se batüda sùra de lǜü e 'l sé lè maiàat.
Móràl dela fàola: Duìi ca vìch tròp coràgio de gióentù; stìi atènc' parché ognitáat´ ól velée l'è piacáat sóta chèl ca 'l pàr bèl, bùu e tranquil.
O da gióen o da vec’....
o da giovani o da vecchi capiteranno di sicuro momenti di grande disagio
Coppi
'N ciclista milanes pasando 'n póo prüma de Tiràa al gha domandàat a ‘n contadii:
- "Per la Madonna vado bene?"
- "Ostia, iscè a vardàt disaresi propri de no !"
