dall' Italiano al Dialetto Bośàc'
Digitare una parola o una frase da tradurre in dialetto.
Dùu pòorèc'
Dùu pòoréc'
'L gh'era na òlta, me regordi ca en che tèra, 'na fémna e n'om póorèc'.
I'era iscé póorèc', iscé en miśeria ca i gh'eva ca niént, ma pròpi negót negótento.
Òl bèl dèla brütèzza
IL BELLO DI ESSERE BRUTTI
ÒL BÈL DÈLA BRÜTÈZZA
Chèsta la lege dèla forèsta:
la belèzza la pasa, la brutèzza la rèsta!
L’è ‘na lege universàal
che val par ogni animàal!
*-*-*
La belèzza, come en pavù la se presènta,
la brütèzza come pàa e pulènta; 1)
ma pasàac’ i vinti, la prüma la cumincia a crodàa,
la segonda, pit a pit, cunfidensa a ciapàa.
La belèzza la ga 'n gran difèt,
sempre l’è süla ‘ndel sò mont perfèt:
de d’ótri virtù la ga miga bisogn,
òl so splendóor, òl pusé bèl sogn!
La süla vista, la laga a buca vèrta,
l’è coma d’envèren ‘na cuèrta:
la te quata gió al so tepór,
ti te se arèndet al so calór!
Ma quant ca la belèzza la taca a sfiurìi,
a chi ghè tuca, al ghe par da murìi;
nient al resta: gnè astuzia che briga,
gnè’ furba simpatia che’ ntriga!
Come en desèrt, òl sò univèrs,
de truàa morósi ghe pù vèrs;
àach i amìis pòoc a la òlta,
già da lontàa, a-i fa giraòlta!
*-*-*
Òl brüt, sempri al ga l’esigensa
da tignìi sveglia e viva l’inteligensa:
parchè sa ‘l fa cunt de fàa colp
con la sula presensa … pòra volp!
Al paśa òl téep e ‘l brüt al guadagna:
òl só müs coma ‘na lavagna,
dèla fadiga de vìif al porta i segn …
la sua facia 'l pusé bèl disegn!
La géet la ghe fa pù càas
sa ‘l ga córt li gambi e lónch 'l nàas!
Ai particolàar, la abituat la vista …
la sua simpatia, tüc’ la cunquista!
Li femni li cumincia a vardal con interès:
l’è ca bèl, ma al me piàas istès!
Varda che öc’: a-i par dùu fanai!
En vita mia, mai idùuc’ de iguai!
*-*-*
Pensarée ca la panzana ca vö cuntàat
l’è früt del mè scervèl malàat …
Ma par tiràa l’acqua al me mulì,
mi gö da crèdech de noc’ e dal dì!
brodegàs
v. rifl.
sporcarsi
Ol lüf e l'agnèl
Il lupo e l'agnello
ÒL LÙF E L’AGNÈL
Réet a la riva del Dnèpr a bìif l’è ruàat
su sùra èn lupàsc da la Rùsia scapàat
e de la gió èn pòro agnilìi mòrt da la sìit
ca de l’Ucraìna, da atóor, capo l’era finìit.
Òl lupàsc sùbet ‘na scǜsa l’ha cercàat:
parchè ti la mia acqua te me ‘ntorbolàat?
E l’agnèl, tǜt strimìit: ma scùsem bée,
coma al pó dass sa bivi l’acqua dai töo pée?
La quistiù l’era trop ciara e evidènta,
ma òl lùf ca l’era usàat a dìi pàa a la pulènta
sènsa ca nugùu di sói i ris-ciava da cuntradìl:
ti te mée strogiàat l’acqua còl tò pìl!
E sùbet l’ha cuminciàat a sparàa bómbi,
de rèdes, femmi e vec’ a ‘mpinìi li tómbi:
iera tǜc’ ‘nfami travistìic’ da soldàat
tǜc’ criminai ca la sua acqua iéva ‘nvelenàat!
L’ha distrüt cà, géśi, teatri e botéghi,
parchè iera pieni de canù e motoseghi,
e sa tüt òl mont al dìs òl cuntrari …
l’è ‘na bala ca la val meno de n’urinari!
A diventáa véc’ al miglióra a péna ...
Solo il vino invecchiando migliora, tutto il resto peggiora
Brüsa la fontana
Ol Mario di Büac’ l’era üu ca ‘l ghe piaseva fa schers. Ina sira al se piacat deret a la fontana e quant ca l’a idüut ruàa na femna, l’a trac gio ndela fontana en póo de carburo de chel ca i duperava par li lanterni a acetilene e po l’a sbatüut gio en zufrighii. Ol gas del carburo al s’e ‘ncendiat. La femna la se metüda a osàa:
-aiuto, aiuto al brüsa la fontana
Chi ca i le senteva ai diseva
-l’e dacia fò màta
