dall' Italiano al Dialetto Bośàc'
Digitare una parola o una frase da tradurre in dialetto.
Òl ràgn imbruiù
ÒL RÀGN IMBRUIÙ
Quànca òl ràgn la truat 'na gràata de üa iscè dùlsa ca i vava ilò véspi, àvi e àa móschi, la pensàat de spostàs de cà pròpi ilò sǜ chèla gràata, iscè da pudìi 'mbróiàa tüc' chi ca i se pugiàva sùra a sciüsciàa fò 'l zücher dai gràa de l'üa.
Prónta la cà növa òl ràgn 'l se mès sǜ sùra al sò fil sutìl a speciàa ca vargüu i rués.
La paziènsa
La paziensa
LA PAZIÈNSA
‘N de la lètera ca òl San Pàol ai Romàa
‘l gha scriüüt, a bunùra, dendomàa,
l’ha dic’ ca la paziènsa l’è fiöla di tribüléri,
… e miga ca ‘l schèrsava: l’era propi séri!
Segònt lüü la paziensa l’è ‘na grazia dal cél donada:
anca sa a la lónga la te rosóa ol fìdech e la corada;
… ma sa ti te spéret ol Paradìis da cunquistàa,
de sucüur a la tua vita l’è lengéer rinunciàa!
Ma stée aténc’: la paziènsa l’è come 'n’anguila;
quanca te pènset bée en màa da vìla,
a tradimèet la te dà 'n colp de cùa
… e la rabbia al sò post la dìs la sùa!
E quai òlti l’è come ‘na gramìgna
ca la te ‘nfèsta tüta quanta la vigna,
e ogni süstansa la ghè maia piàa piàa,
iscé coma la süga òl sanch di póri Cristiàa!
La paziensa l’è pesanta come piómp:
la te porta la vita sü ‘ndèn strapiómp,
e sa ti te cérchet de ulàa par miga murìi,
sempri ghe sarà vargüu ca'l gà da dìi!
Falsa, come ‘na mèdaia la se prèsenta:
ròośa de fàcia, d’anvèrs nigra nigrenta,
parché quasi mai la vée ricambiada
da la gèet ca da lée la vée beneficiàda!
La paziensa … ma che bali ‘sta tiritéra:
mi preferisi ‘na bèla rabbia sincéra
ca la te fàghes sfogàa : “Ma van a cantàa!”
a chi ca i tè rómp li orégi a fóra de osàa!
di Paolo Piani 'l ghè nè amò
mezzéna
s.f.
metà di una bestia macellata – TO
'L piógiàt
L' AVARO
'L PIÓGIÀT
´N piógiàt là vendüut i sṍ bée e la fàc' s-cià 'n grànt gherù d'òr; lè 'ndàc' sènsa dìi negót a piacàl sóta téra, ma 'nséma, sènsa savìl, là piacàat àa ól sò cṍr.
'L pasàva iló ògna dì par controlàa, e´l fisàva coi ṍc’ la téra e 'ndèla sùa mèet 'l vidìva l'òr a lüsìi .
´N viláa, ǜü dól paés, 'l se 'ncòrgiüt de stà quistiù e là scavàat la téra, sènsa fàš idìi, e là pórtáat ià tǜt.
Quànca 'l piógiàt lè tornáat a controlàa, là idüut la téra muiüda e l'òr 'l gh'era ca pǜ; ilùra là cuminciat a óśàa e a strepàs i cavéi.
´N galantóm ca'l pasàva par càas de iló, là domandàat ´l mutìf e pò´l lghà dìc':
" Lamentèt ca, fàa ca de ti ´n óm 'nsürìt. Mèt al sò pòst 'n sàs e fà cǜnt de vìi sótráat l'òr ca te gharée 'l stèś tornacünt."
Móràl dela fàola: A chè 'l servìs ès sciór, con táac' sòldi, se pò se ca bùu de üsài ?
A trasü acqua ‘n den mür ‘n póo ‘n stà tacàda.
Se si butta acqua su un muro un po’ rimane attaccata
