dall' Italiano al Dialetto Bośàc'
Digitare una parola o una frase da tradurre in dialetto.
Slitadi de fee
Slitadi de fée
Quàati fadìghi ià soportàat chìli generaziù.
Mìga par negót la statǜra dèi óm e deli fémni l'era lìmitàda.
Cóma i pödeva crès èn oltèza sà fìna da rèdès la schéna la vegneva üsàda par portàa li róbi.
Li spàli i'era ol tratóor di l'ura, tǜt al pesava sǜ dè lóor.
Àa chìi ca iarés pudüut crès 'n quai ghèl 'n pü 'l pödeva ca.
Ol baricentro bàs èn móntàgna l'era 'n beśógn vitàal par püdìi stà 'mpée.
Ol scosáal dèla nòna
IL GREMBIULE (PARAGREMBO) DELLA NONNA
ÓL SCOSÁAL DÈLA NÒNA
Ol scosáal de la nòna l’era n’istituziù,
tüti a-i le portava, sènsa fáa eceziù:
al fava mila servizi, mila mèrec’ al ghéva,
gnáa da la fèsta, fan a meno ‘spodeva!
Prüm de tüt la vistina al riparava,
ca sóta de lüü quatada la stava,
‘mpǜ al ghéva ‘na bèla scarsèla,
‘ndùa mèt-gió ol panèt e la mèla;
Al sirviva da guant par ciapáa en máa
‘na padèla scotèta, da sùra ol fugláa,
e quai bòt par sügac-gió a ‘n rèdes i gutulù
quancà ‘l se fava ciapáa da la pasiù,
ù netàc-gió ol müsìi stróc e süáat,
parché senò la mama la garìs baiáat …
(… al gheva a ‘n’anèma delicada
‘sto tochèl de stofa en vita ligada!);
ù fai giügà a Momòo cèt!
col scosáal sül müs, töö e rimèt,
ù piacai sa en forèst al ruàva,
col quatàch sóta la facìna spàva.
Ma tüc’ i dì al regalava ‘na nuvità,
'n rimedi sücüur par ogni necessità:
al sirviva par tó-fó i ööf da la gnada,
e portai a cà sènsa fáa ‘na fritada,
o spostáa i puìi de sciüta, pèna sgüsciáac’,
par salvai da la rabbia dei gai spodestáac’!
(… al ghè voleva bée a ogni animáal
‘stò pöor, modèst, ǜmel scosáal !)
E, ‘nsèma, al fava sirvizi da cistìi
par portáa a cà verzi, pòmates e züchìi;
par remáa póm e pir sóta la pianta crodáac’,
dac’ gió prüma ca tüc’ a-i fóss marüdáac’.
En pǜ, quant ca ‘l frec’ al ruava
par la legna dèl fööc, da cavàgn al fava,
ma áa da bufèt, par la brasa ravivàa
sa la fiàma l’era smòrsa 'n dèl fugláa.
Con en colpèt da piàch, sènsa fàs notáa,
ol tàol al puliva sa ‘l Preòst ù ‘l Capeláa,
a-i ruava, a l’impruvisa, la cà a binidìi,
con la scüsa de tastáa 'n gót dèl nòs vìi !
Ma i scosài de li nóni, ligáac’ scià par mèz,
iè pasáac’ de moda urmai da ‘n gran pèz,
parché li nóni moderni, stém a sintìi,
iè quasi sempre tacadi … al telefunìi !
del
prep.
del
'L bṍö e la scigàla
IL BUE E LA CICALA
'L BÖÖ E LA SCIGÀLA
´Ntáat-ca ´l bṍö l’era réet a aràa ´l càap, pòoch lóntáa la scigàla l’era réet a cantàa quànca de cólp la pianta-iló par dìc al bṍö:
''Te àret àa màal; oibò. Varda varda, te fàc' 'n sólch tüt stòrt.''
´L bṍö, stràch e süáat, 'l òlsa la cràpa e 'l ghà respondǜt en manéra sotegnüda:
<< Cóma te fàc' a capìi chè ari stòrt ? >>
'' Parché li òtri rödàni iè tüti rìci.''
<< Ciarlüna te doarisèt savìi chè dòpo avìi aráat 'n càap 'ntréech 'n sbàglio lengéer se dóarìs facilmèet perdunàl; ma già ti te sée bùna nóma de cantàa e tè laóret mài.>>
Móràl dela faola: L'è fàcel fàch sǜ la cùcola ai òtri e mài fàa negót.
Varda che smagia...
guarda che macchia, becca cornacchia!
un comunissimo giochetto infantile consistente nell'indicare a qualcuno una macchia immaginaria sul petto e toccargli di scatto la punta del naso con il dito, non appena costui abbassa il capo per guardare.
Trii amanc'
‘Na femna l’à gheva trii amanc' ‘n dì ià invidac’ tüc’ trii.
‘l prüm al se ciamava DELL’ACQUA, ‘l segónt DELLA GENTE e ‘l ters PADRETERNO.
Quanca l’à sentϋt ca'l ruava ‘l so óm l’a piacàat ‘l prϋm itè ‘nden armari, ‘l segónt derèet a ‘na tenda e ‘l tèrs sǜ ‘n den ϋs-cera.
Quanca l’è ruat l’óm l’à idǜϋt ca gió bas al ghera ‘n póo de acqua, ilura la dic’: "dell’acqua 'n cà mia", e DELL’ACQUA l’è salta fò da l’armari, "della gente 'n cà mia" e DELLA GENTE l’è ignǜϋt fò da deréet a la tenda, ilura l’à olsàat i ṍc al ciel e l’à dic’: "padreterno varda gió" e PADRETERNO l’à urìit l’ϋs-cera e la vardàat gió.