dall' Italiano al Dialetto Bośàc'
Digitare una parola o una frase da tradurre in dialetto.
L’Italia l’è òl Paés pusé bèl al mont
L’Italia è il Paese più bello al mondo
GLI ITALIANI DIVERSI FANNO L’ITALIA IL PAESE PIU’ BELLO AL MONDO!
L’Italia l’è òl Paés püsé bèl al mont,
bel destendüt da sǜ ‘nsom a giò ‘nfont,
da la scima de li Alpi bianchi inévadi
fina al Paradis de li personi disperadi 1)
E tüt chel ca ghe itè en de ‘sti cunfìi,
al gà vargòt de speciàal, de propri fìi:
come ‘na specie de grazia particolàar,
ca la cupris tüt, da li montagni al màar!
Al sarà forse la bèlèzza di nos lööc,
u la simpatia che scolda come en fööc;
a tüc’ i forès’c’ al ghe smaia i déec 2)
a-i idimm, con tàac problemi, istes contéec’!
E ilura a-i diventa malign e i parla màal:
“sée ca en popol, ognaü l’è ‘n banderàal;
se po’ miga fidas de otri, ladri e mafiós!"
… e tüc’ a-i se permèt de olsàa la öos …
Nuu, ca angà doi orégi, me scolta e ‘n tas:
an gà bùu cór, mèi laga po’ sfogas!
Ma quant ca me decit da faa sül seri …
me-i bat tüc’, sül gioc e süi laoréri! 3)
Parchè la nosa richèzza l’è la diversità:
angà en dialèt divers par ogni Cità,
e sóta ogni campanil en caratèr diferènt:
e ognantü al tira fò che ca ‘l ga dènt!
Come i fior, de vari colór e fatèzza,
a-i ghe dona al pràat ‘na gran belèzza,
istess li personi: gnàa en pö li se ‘nsumiglia:
tüti diversi li fa n’orchèstra che suna a meraviglia!
*-*-*-
Chèsta bela storia la gà ‘na smagia,
parchè sa mai parlàat de l’Albosagia ?
Trop grant òl so splendòor:
l’aris umbriàat de l’Italia ogni valòor!
Paolo Piani
NOTE
1) Lampedusa
2) al ghe smaia i déec: fa digrignare i denti, fa venire il mal di denti
3) bat tüc’, sül gioc e süi laoréri!: li battiamo tutti, nei giochi e nei lavori; forse ho scritto questa poesia l’anno che abbiamo vinto i mondiali, battendo in finale proprio la Germania?
vardàa
v. tr.
guardare, osservare; stare attento, badare | vàrda da fàa debòt = cerca di far presto
L'üsignṍl e 'l cucù
L'USIGNOLO E IL CUCULO
L'üsignṍl e 'l cucù
´N dì l' üsignṍl 'l górgóiava pròpi 'n d'en bèl modo par vidìi sé la ğéet i fódes sensìbei ala bèla sùnada dól sò cant.
Quai matéi ca i giügàva par i pràc’ ià cuntinuáat i sóo giṍch sènsa dàch vasiù.
´Nchèla àa´l cucù là ulüut pruàa la sùa óos e là utignìit da lóor mìla batüdi de màa.
Chìi bùu rèdès i grignàva a crépa pèl e i ripéteva vinti òlti chèl alégro cucù, cucù.
Là dìc' ´l cucù al l' üsignṍl: "Te sèntet cóma il sùu dèla mia óos 'l fà piasé a li óregi de stì gióegn?
I preferìs li mei cantàdi a li tòi."
´Nchèla 'na pastorèla la travèrsàva piàn piàa chèla rìva piéna de fiór e ´l cucù 'l pianta ca ilò da cantàa.
La pastorèla la se dégna ca de scoltàa chèl cant nòios.
L'üsignṍl là ricuminciat li sṍi bèli cantadi e la matèla, ciapàda dala belèza de chèl cant la sè comòsa e dai sṍö ṍc’ 'l ghe vegneva giò làgrimi de afeziù.
L'üsignṍl ilùra 'l ghè dìs al cucù: "Te védet quàl ca l'è ól risültàat par chi ca i canta a li ànèmi sensìbeli.
'L me fà pǜsè onóor 'na làgrima dèla s-cèta ca li táati batüdi de màa ca te ghée ricéüut ti."
Se la vìpera la gh’è sentìs ...
Se la vipera ci sentisse e l‘orbettino ci sentisse, poca gente ci sarebbe
