dall' Italiano al Dialetto Bośàc'
Digitare una parola o una frase da tradurre in dialetto.
Cènt àgn fà la pö vès 'ndacia iscé:
Cènt àgn fà la pö vès 'ndacia iscé:
<Santuli ! ca te ghè adòs 'ncöo, la ròola ?, te pìchèt giò 'l stradegù de spetòrgna.>
"Sóo falìit falidento, stadomàa ò ca maiàat gnàa 'n tochèl de fòrmai, óo büüt mòma mèz ciapèl de serù e 'n cazèt de scòcia; adès góo adòs 'n rügamèet de vèetro. Ghè ölarés 'na rüsümada par tiràm sü."
<Dai adès carga giò ol gèrlo cola gràsa stradegada ca dopo 'n và laitésü 'ndèl lischèt, töi réet la folsc e 'l campàc' iscè seghi scià chili quatro filonghi e pò dopo an tràfò la gràsa.
Ó fàc' èn sógn
HO FATTO UN SOGNO
Ó FÀC’ ÈN SÓGN
Ó fàc’ èn sógn ...,
e da cuntàfol senti òl bisógn:
èn brüt dì èn móstro l’èra ruàat
e tüti li persóni l’eva ‘nfetàat
èn dèl nòs Paés iscé delicàat e bèl:
‘n de pòoch tèep la fac’ èn sfracèl !
Li persóni li se malava a mila a mila,
còma ‘n de la pàia ‘na scintila
la vìa sǜ èn gran fughéri…
ghéra pü pòst ‘n di cimitéri !
‘Ndi òspedài dotór e ‘nfermiéer
i confondéva òl domàa còl iéer,
par cercàa da mèt-sǜ ‘na pèza
ai dagn de ’sta brüta schifèza.
Par limitàa ‘sta brüta ‘nfiziù
i gha pruibìit a la popolaziù
da vignìi de fó da la sùa cà,
specialmènt chìi de ‘na cèrta età:
nòma la spésa te podevèt fàa,
ma pèna la ròba da maiàa:
tüti li fabrichi i-éva seràat,
ensèma a bar, cinema e marcàat!
Èn gir par li stradi nügüu che ‘ndava
nòma èn solènch ca ‘l cöör al ciapava,
‘nsèma a ‘n silénsi quasi da tómba,
ca ‘ndèli óregi al te rembómba !
Pò ‘n bèl dì sè sintìit cantàa
da tàati finéstri l’inno italiàa:
parché nùu de ‘sto Paés che và a farfàli,
me da trèbülàa par tiràa fó li bàli !
E sübet i sindacati e i ‘mprenditór
i à stüdiàat l’acórdi par salvàa l’onór,
e anca òl Governo la pàas la truàat,
e l’Europa la crapa l’à sbasàat …
Parché l’è quànca ‘l te manca li róbi amàdi
ca te capisèt da vìli sót gamba ciapàdi:
chèsta l’è stàcia la püsé gran binszina
ca la ma dàc’ da ricuminciàa l’adrenalina!
E quànca ‘stò virus me la ciapàat,
e coma ‘na piva me l’à sgunfiàat,
l’insegnamènt de l’Agrippa ma siguìit, 1)
… e ‘na grant spinta ‘ndèl cöór ma sintìit:
tüc’ da la stèsa part ‘n sé mèss a remàa ,
tüc’ ‘n sé mèss a crapa baśa a laoràa,
tüc’ èn base al guadàgn li taśi a pagàa,
tüc’ la natüra e la lége a respètàa,
tüc’ la mafia a refüdàa,
tüc’ a fàa sènsa criticàa,
tüc’ òl pròsem a amàa,
tüc’ ma capìit: che bèl, so Italiàa !!!
di Paolo Piani 'l ghè nè amò
scialòt
s.m.
scarpone malandato | nìgro cóma ‘n scialòt. = nero come uno scarpone.
L'asen e 'l cuntadìi
L'asino e il contadino
l'aśen e'l cuntadìi
'N dì l' aśen dè ´n cuntadìi lè dàc' giò èn de'n póz.
L' animàl là piàigüut e la giolàat fò daliasci par ùri, ´ntàat ca ol cuntadìi 'l cercàva dè fàa vargót al reguàrt.
Àla fìi la decidüut ca l' aśen l'era tròp véc’ e ol póz l'era süc' da tàat tèep e 'l gheva già beśógn dè vès stupàat gió, ducà 'l valeva ca davéra la pèna de fà fadighi a tirà fó l' aśen dal póz.
Là ciamàat i sṍö visìi, tacàac' dè cà e ognantǜu, ciapàat scià 'na badìl, ià cuminciàat a tràgió tèera ´ndèl póz.
L' aśen, rendüut cǜnt dè chèl ca l'era réet a sucét, 'l se mès a caràgnàa e giolàa da fà pura.
Dòpo quai badìladi dè tèera, còla sòrpresa dè tǜc’, l'aśen 'l piantailò dè lamentàs.
'L cuntadìi là vardàat èn fónt al póz e le rèstàat de stüch a chèl ca là vist.
A ògna badìlada dè tèera l'aśen l’era réet a fàa vargót dè miga crét: 'l bàteva la tèera coi źòcoi e 'l fàva 'n pàs sùra la tèera.
E lóor giò sempre püsé tèera ma bèlebée debòt tǜc’ ià idüut con sòrpresa l'aśen a ruàa sü fìna àla bùca dol póz, pasàa sùra l'öor e scapaià a zómp.
Moral dela faola:
La vìta la tràadòs ògna sòort dè tèera....
'l secrèt par 'ndà fó dal póz l'è sgnìcala e üsala par fà 'n pàs èn sü inòlt e trà 'n zómp.
'N pö 'ndàfó dai póz pǜsé profónc' cal ghè sabes sà 'n sè arènt ca.
Besogna üsa la tèera cai tè trà adòs par pudìi 'ndàa inàaz.
Völ bée dè pǜ, sgnìca la tèera parché èn chèsta vìta beśògna vès 'na suluziù, mìga 'n probléma.
Laga ca'i véri aśegn i sìès i òtri.
Chi ca dìs ól vètro, chi ca dìs la pansa, ...
Chi dice ventre chi dice pansa ogni paese ha la sua usanza
Varda che smagia...
guarda che macchia, becca cornacchia!
un comunissimo giochetto infantile consistente nell'indicare a qualcuno una macchia immaginaria sul petto e toccargli di scatto la punta del naso con il dito, non appena costui abbassa il capo per guardare.
