dall' Italiano al Dialetto Bośàc'
Digitare una parola o una frase da tradurre in dialetto.
La bólp e 'l còrf
LA BÓLP E 'l CÒRF
'N còrf gròš l'ula sùra 'n càap de gràa doràt, quànca 'l vìt dèla géet ca i marenda a l'umbrìa sóta 'na noghèra.
"Che cólp de furtüna !" 'l pensa 'l còrf; "Chèla géet la me lagharà de sücür 'n quài vargót de bùu !"
'L se mèt a pulèr sǜ en dena broca dèla noghèra sùra de lór a speciàa.
La frecia dèla machena
LA FRECCIA (DELL’AUTO)
LA FRECIA (DÈLA MÀCHENA)
Ghè ‘n penséer ca ‘ l me tó ol sógn;
da sfogas con ótri senti ‘l beśógn:
come mai li màcheni ca a-i vènt adès,
(grandi u piscéni, l’è par tüti istès),
con tüc’ i euri ca ‘l ghè ól a crumpali,
da mètech li freci, gnàa par li bali?
Ca ‘l siès Biemvü, Mèrcedes u Balila,
ca ‘l ghe vàghes li freci … una sǜ mila!
U i padrù de la fabrica iè ignüt avàar ,
u l’è ‘na quai fiśèma de n’archistàar:
“le frecce sono vetuste, stantie, demodé”
(… spó ca toghen fó, sa ‘l ghe ne ca itè!).
Se nò, me spiegarisi gnè ‘l mutìif gnè la reśù
ca a mett fò la frecia l’è iscè na quistiù;
sopratütt chèla a màa ricia, a funsiunàa
l’è pusè rara che vidìi ‘na cométa pasàa!
Par miga parlàa di Rondò, ‘sti gran barach:
te vedet ‘na frecia che fa tich tach
ogni mort de Vescof confesór
… e magari a-i la mèsa fó par erór!
Forse la géet la crit ca guidàa ‘n biroc’, * trabiccolo
l’è coma andàa a cascia de paseroc’: * passerotti
prüma de met-fò la frecia, sta atènt,
te da vich ol porto d’armi, miga la patent!
Ma forsi sö stac’ catìif ‘ndèl criticàa:
l’è miga semplice la levèta aziunàa ,
èe ‘ntàat giràa ‘l vulant, n’sms spidìi,
e ol nàas coi dìic’, come ‘n camì ripulìi!
Sigh sigh sigh (al me vée da piaisc)
di Paolo Piani - gennaio 2019
móor
agg.
verde cupo | ‘l pràat l’è mùur = il prato è di un bel verde cupo
Ol lǜf e la bólp
Il lupo e la volpe
Ol lǜf e la bólp
'N dì i và ditè 'ndè 'n bàit dè móntàgna 'ndua al frésch sǜ 'nden rongiàl de acqua ghé iló 'na grànt cónca dè ràm piéna dè làc’.
La bólp la dìs al sò amìis: "ghè sura fói piscéni e bachec' de légn, laga ca i lechi sǜ mi!", e iscé la se lèca sǜ de güst la pàna.
'L lǜf 'l specia, pò 'l bìif tǜt ol làc’ spanàat.
'L rua ol pastóor e la bólp la scapa dala puleröla da 'ndua i dùu iera 'ndàc' dité, ma ol lǜf, 'nfiàat dal lac' tracanàat, 'l ghè rua ca a pasàa e al se ciapàa sü tati legnàdi fìn'ca lè ridót a 'na pelascia, iscé 'l pö 'nfilàs fò a lǜü da chèl böc' strec'.
La bólp, ndèl fratèep, iló a speciàa 'ndèl bósch tacàat, la maiàat nisciṍli e coi güs la fàc' scià 'na colàna ca la se mèsa 'ntóren al còl.
Quànca la vìt ruàa ol lǜf cal źòpegava, la scürlìs la colàna e la dìs: "àa mi sóo stàcia marelada sü; te sentèt cóma i me scrisciöla i òs".
Ciapàat da la compaśiù 'l lǜf credulù al tö sü a gigiola la bólp e, 'ntàat cal źopega, al lè pòrta a tórnàa 'n réet.
Li nòni li conclüdeva cola 'nteligènsa di véc’: " 'ndìi, 'ndìi a giügàa ca'l malàat 'l porta 'l saa!"
Al vàl püsé ....
Siamo passati dalla zappa all'eloquenza senza accorgersi;
una volta si diceva:
"Vale di più la zappa delle chiacchiere" e tutti lavoravano;
adesso sono anni e anni che sovvertono tutto:
" vale di più lo sproloquio, le chiacchiere che la zappa" e pochi a lavorare;
e quelli delle eloquenti chiacchiere si son messi a scrivere le regole di come devono lavorare quei pochi.
