PARCHÉ MÉE ABANDUNÀAC’ ?!

Tüt de biànch lacàat,

sèmpre nèt e urdinàat,

posàvi ité ‘ndèl cumidìi,

gió ‘nbas, deréet al spurtilìi;

e sa, ‘nvéci, al me tucava laoràa,

sóta al léc’ stavi tranquil a speciàa

fin ca òl sùul l’era ca levàat

e con l’acqua de la rógia vignivi lavàat!

Me presenti: sóo l’urinari,

reperibèl ogni nòc’, salvo straurdinari!

Fóo en servizi scrüpolóos e riservàat:

mai da la mia buca ‘na cùcola l’è scapàat!

Parchè nü urinari tüt me vedéva;

di nòs padrù tati róbi me conoséva:

li quistiù pusé intimi e delicadi,

a nü li podeva ca vèss piacadi!

Me seva , saparsòrt!, chèl ca i maiava,

a stranguiù, ü sa i lè mastegava,

sa i stava en buna salùt ü miga tàat,

sa i stava en pàas ü sa ieva rognàat;

me capiva àa de li stagiù ogni pasàc’,

sa li vachi iéra süci ü li fava làc’,

quant ca ‘nde l’ òrt l’era marüuc’ i zuchìi,

ü quanda li patati … ensema ai cudighìi!

Ma nùu, de tut chèl ca ‘l sucedeva ,

uficialmènt niént me vedeva:

en silénsi me fava la nòsa misiù,

tuso en prèvet che ricéef la confesiù!

E adèss, dopo ca par mila e pusé agn

ma sempri fac’ol nòs dovéer sensa lagn,

me sta abandunàac en mèz a la cunfusiù,

piée de ragnini, sensa n’óngia de compasiù!

A pensàa … da chèl ca se sènt al telegiornàal …

con tata géet che cupa, violènta e fa del màal,

… ‘mbé … a cérti crapi sènsa scervèl,

me pódariss benisèm fach da capèl!!!