dall' Italiano al Dialetto Bośàc'
Digitare una parola o una frase da tradurre in dialetto.
Ol ragn e la ragnìna
OL RAGN E LA RAGNÌNA
A pasasü par chèla scala de sàs ité a Zapèl a mètà ghè 'n fèneströl cal varda ité 'ndèla stàla di vàchi, embée ilò ghèra 'n ragn di chìi béei gròs cola crös sü ndèla schéna ca l'eva tiràat i fìi dela sua ragnìna.
Chìli béli ragnìni ca li par facisü da 'n architèt dèl Pèntagono; e mi pasavi di gran momenc' a varda chèl cal fava ol ràgn.
La scigàla e la furmìga
La cicala e la formica
La scigàla e la furmìga
(sottotitolo: al val pusé la lapa che la zapa)
A tüc' ótri al ve sarà capitàat,
'na sira de bèl tèep, 'n piena estàat,
quan-cà 'l scüur al roba ól post a la lüus,
de 'ndàa de fò de cà, propi sǜ l'üs…
Giusto ilura, li cicali cantàa se sènt:
magari iè nóma quatro, ma li par 'n regimènt!
Tanto li fa bel, cà al te vée da pensàa:
ma sènsa li cicali, cóma se po' fàa…
E tùc' a dii: santa cicala e chi l'ha 'nventada!
'l mònt l'ha progrediit par la sùa cantàda!
E ognantùu ca-i urìs bùca, a-i ne taca 'n tóchél,
e iscéa-i vanta la cicala… 'nsèma al so scervell
A tüc' ótri al ve sarà capitàat,
'n dì de bel tèep, 'n piena estàat,
de fàa 'n gir par la paghera de matina
en cerca de fonc u de bruchina.
Propi ados a 'n pèsc, en póo piacàat
truée 'n furmighèer e chi che l'ha creàat
sensa faa cagnara, ma nóma col südór,
na roba straurdinaria… 'spo dii 'n capolaór:
sènsa nè mòlta né ciment armàat,
sènsa fondamèet col bütüm renforsàat,
sènsa progèt e sènsa diśègn,
ma ogni tóchél mès a post con ingegn:
'na montagna de tecnologia,
de laòràa 'nsèma, de sinergia!
En prupursiù a-i nòš mestéer,
l'è 'n Dom de Milàa vist da 'n forestéer!
Ma de frónt a 'sto grànt munumèet,
cóma la se comporta de sòlèt la gèet?
Pensée cà a-i tò gió ól capèl par rèspet?
No! A-i ghè da 'na palada par dispèt!
(Paolo Piani)
brògia
agg.
umida | lègna brògia = legna umida che fa fatica a bruciare e fa solo fumo
Ol lüf e l'agnèl
Il lupo e l'agnello
ÒL LÙF E L’AGNÈL
Réet a la riva del Dnèpr a bìif l’è ruàat
su sùra èn lupàsc da la Rùsia scapàat
e de la gió èn pòro agnilìi mòrt da la sìit
ca de l’Ucraìna, da atóor, capo l’era finìit.
Òl lupàsc sùbet ‘na scǜsa l’ha cercàat:
parchè ti la mia acqua te me ‘ntorbolàat?
E l’agnèl, tǜt strimìit: ma scùsem bée,
coma al pó dass sa bivi l’acqua dai töo pée?
La quistiù l’era trop ciara e evidènta,
ma òl lùf ca l’era usàat a dìi pàa a la pulènta
sènsa ca nugùu di sói i ris-ciava da cuntradìl:
ti te mée strogiàat l’acqua còl tò pìl!
E sùbet l’ha cuminciàat a sparàa bómbi,
de rèdes, femmi e vec’ a ‘mpinìi li tómbi:
iera tǜc’ ‘nfami travistìic’ da soldàat
tǜc’ criminai ca la sua acqua iéva ‘nvelenàat!
L’ha distrüt cà, géśi, teatri e botéghi,
parchè iera pieni de canù e motoseghi,
e sa tüt òl mont al dìs òl cuntrari …
l’è ‘na bala ca la val meno de n’urinari!
