dall' Italiano al Dialetto Bośàc'
Digitare una parola o una frase da tradurre in dialetto.
Slitadi de fee
Slitadi de fée
Quàati fadìghi ià soportàat chìli generaziù.
Mìga par negót la statǜra dèi óm e deli fémni l'era lìmitàda.
Cóma i pödeva crès èn oltèza sà fìna da rèdès la schéna la vegneva üsàda par portàa li róbi.
Li spàli i'era ol tratóor di l'ura, tǜt al pesava sǜ dè lóor.
Àa chìi ca iarés pudüut crès 'n quai ghèl 'n pü 'l pödeva ca.
Ol baricentro bàs èn móntàgna l'era 'n beśógn vitàal par püdìi stà 'mpée.
'N Albosagia ... se brüsa dal còlt !
IN ALBOSAGGIA … SI BRUCIA DAL CALDO!
'N ALBOSAGIA … SE BRÜSA DAL COLT !
Da la mia scarpa öli tòs fó ‘n gràn sàs e parlàf de ‘na quistiù che me fa ‘nrabbias: quan’cà a-i parla coi Bosàc’, de Sondri i citadìi a-i 'ncosta la buca en su, e-i taca a dìi: “D’envèrèn la lüna, òl süul d’estàat, pòro bosàc’, te sée mal capitàat!”
“Òl sùul al vidèe nóma en fotografia” “Tüt l’àn andée 'n gir col maglìi che pia” “Gh'è da mèt en gràn spéc’ i-a a Triass!” “ A bìif 'l vòs vìi, se da tacass!” “Putosto de viv iscé al fréc, méi murìi” “Sòo dacordi anca mi: méi 'ncenerìi”.
La géet d’Albosagia de ‘sta menada, a 'n certo momèt la s’è pròpi stufada! Basta! 'N rimedi 'l va truàat de bòt: la da finìi da bòi, ‘sto pancòt!
E ilùra al Sindèc, 'l nòš Murada, ‘na nòc’ al ghe ignüut 'na gràn pensada: òl dì dòpo la riünìit d’urgensa la cumisiù: “Oh truàat òl rimedi a ‘sta quistiù!
Sa gh'è la fòo a portàa a bùu fìi ‘sto progèt, del nòš paes tüc’ a-i parlarà con püsée rispèt: l’Albosagia al sarà pü 'n pòst da gèlàa, … ma dal tròp còlt se podarà cunsumàa!”
E adèss, aa i sciòri de Sondri (sǜ la tèra pruisori), prüma o dopo a-i rua 'n Albosagia … al Crematori: a-i vée 'n compagnia a fàa ‘na gràn fümada prüma da ciapàa la via bèla o chèla disgraziada!
Sa iés po’ da savii ca par nùu Bosàc’l’è gratis ól biglièt de l’ultèm viac’, chisà cóma al ghe brusaris ‘sto intòrt … e viif al frèc’ d’Albosagia, saris grànt confòrt!
Albosaggia, ottobre 2015 Paolo Piani 'l ghè nè amò
miscisciaulìi
agg.
affettuosamente “ miscisciàol”
L'óm e´l cáa
L' UOMO E IL CANE
L'óm e´l cáa
´N galantóm 'l prepàrava 'na grànt scéna par invidáa 'n sò amìis.
´L cáa de cà là ulüut a lüü invidáa n'òtro cáa e´l ghà dìc':
"Bùn amìis te vegnét con mì a scéna ?"
Lè 'ndàc' e l'era tǜt contèet e con piasé 'l vardàva cóma i préparava chèla gràn scéna e 'l giràva de chiló e de iló, áa ité par la cüsìna.
'L diśeva trà de lǜü: " 'Ncöö 'l me tuca 'na grànt furtǜna.
Chè delizios banchèt, mi maiaróo da 'mpinìi la bṍgia, iscé domáa e par 'n póo gharóo ca pù fam."
´Ntáat 'l fàva mìla carezzi al sò compàgn e 'l mṍeva la cùa dal piaśé.
´L cṍöch a idìl giráa itè par la cüsìna 'l là ciapáat par li gàmbi e là tràc' giò dala fanèstra.
´L cáa tǜt sborgnáat, a quai manéri 'l córeva e 'l càinava cola la cùa trà li gàmbi.
La 'ncontráat d'òtri cáa ca i ghà domandat:
" Cóma te ghée scenáat, bée ?"
E chèsto tǜt séri 'l ghà respondǜt:
" Ghò maiáat e tracanáat táat de chèl vìi ca ò sbagliáat pòrta par vignìi de fó dala cà."
Móràl dela fàola: Mài fidàs de chìi ca i öl fáa dól bée a spéśi dei òtri.
Véc’ agricóltóor dè móntàgna
Vecchi agricoltori di montagna
Véc’ agricóltóor dè móntàgna
I ghà la óos quièta i véc’ agricóltóor dèla móntàgna.
I ghà manéri düri e 'l ghé piàas ca tàat li gnagnóli.
Quaśi i sè vargógna dè dìi grazia.
I sè contèta dè pòoch: ol tèep, la tèera, ol maiàa.
Póchi pasiù: 'l laóràa, li fémni, i'animài, la càscia e ol vìi.
I ghà cà faci sü ala bùna, ma li sóo fémni iè fióor dè móntàgna.
Iè cóma i alpìi, ansi iè alpìi.
I ghà i màa pieni de cài e óngi nìgri dala tèera.
I còrp de lóor iè cóma stròpi dè scialésc.
I ghà ' müus fàc' gió col sügürèl.
Iè ca stùdiàac' ma i sà ca de la ià 'l ghè vargót.
La manéra ca i ghà dè vìif l'è ala màa però iè saré cóma càrpen a prùa dè vèet dèla tormèta.
Iè laóradóor mai strach, i pàsa tǜc’ i dì dè 'na vìta sóta 'l giṍöf dèla fadìga cóma mǜi paziénc'.
Mài 'n lamèet, 'na ribelliù.
Iè ca stìnch dè sant e quànca i bèstèma ai ghà ca pùura gnàch dèl sò Signóor, ma i và otrochè èn paradìis i óm fòrc' dèla mia tèera.
Iè cóma cèra tacada ali rivi dèla móntàgna.
Graziano Murada
