dall' Italiano al Dialetto Bośàc'
Digitare una parola o una frase da tradurre in dialetto.
Ol legnamèer e l'armàri
Ol legnamèer e l'armàri
Chèsta lè 'na storia de dùu spusìi, lée 'na béla spósa e lüu 'mpóo gelóos.
Pròpi per fàs perdunàa 'na scenada de gelosia sènsa nèsün fondamèet, l'om al decìt de fàch 'n bèl regàal a la sua fémma: 'n'armàri a müur de mèt 'n càmera 'ndua i stà a durmìi, pròpi grànt a trei ànti, paréc' ripiàa e àa coi te ol bastù par tacàa sǜ i omèc'.
I'era 'n pòoch ca i gh'eva 'n'armàri iscé de lüso e tüti li amìiśi dèla spósa li vava ilò par idìl.
A Bricera quanca 'l piöof
A Bricera quando piove
A BRICÉRA QUANT CA ‘L PIÖOF
A Bricéra quant ca ‘l piöof
al camì piz se sta apröof,
as se dis ‘na matocàda,
se fa ‘na gran grignada!
Quant ca ‘l piöof sù a Bricéra
se punda òl badìl e la levéra,
a li carti se fa ‘na partida
e la giornada l’è sùbet finida!
Sa ‘l piöof su a Bricéra, chèsta l’è bèla,
se pó giràa àa con l’ombrèla,
ü stàa sóta èn pontaśèl
parlàa de chèsto e pó a de chèl!
Sa sü a Bricéra l’éss da piöof
gnàa ‘na fòia la se möof:
par scoltàa de ògni góta la cansù,
ca la saluda i téc’ de li masù!
Sa a Bricéra al piöof tüta sitimana,
se pó posàa gió ‘nde l’òtomana:
l’importànt l’è ulìs bée
e da miga vìch defò …sèch òl fée!
stracàrech
agg.
stracarico, sovraccarico
L'üsignṍl e 'l cucù
L'USIGNOLO E IL CUCULO
L'üsignṍl e 'l cucù
´N dì l' üsignṍl 'l górgóiava pròpi 'n d'en bèl modo par vidìi sé la ğéet i fódes sensìbei ala bèla sùnada dól sò cant.
Quai matéi ca i giügàva par i pràc’ ià cuntinuáat i sóo giṍch sènsa dàch vasiù.
´Nchèla àa´l cucù là ulüut pruàa la sùa óos e là utignìit da lóor mìla batüdi de màa.
Chìi bùu rèdès i grignàva a crépa pèl e i ripéteva vinti òlti chèl alégro cucù, cucù.
Là dìc' ´l cucù al l' üsignṍl: "Te sèntet cóma il sùu dèla mia óos 'l fà piasé a li óregi de stì gióegn?
I preferìs li mei cantàdi a li tòi."
´Nchèla 'na pastorèla la travèrsàva piàn piàa chèla rìva piéna de fiór e ´l cucù 'l pianta ca ilò da cantàa.
La pastorèla la se dégna ca de scoltàa chèl cant nòios.
L'üsignṍl là ricuminciat li sṍi bèli cantadi e la matèla, ciapàda dala belèza de chèl cant la sè comòsa e dai sṍö ṍc’ 'l ghe vegneva giò làgrimi de afeziù.
L'üsignṍl ilùra 'l ghè dìs al cucù: "Te védet quàl ca l'è ól risültàat par chi ca i canta a li ànèmi sensìbeli.
'L me fà pǜsè onóor 'na làgrima dèla s-cèta ca li táati batüdi de màa ca te ghée ricéüut ti."
La bèla e 'l fiṍl dol rè
La bella e il figlio del re
La bèla e 'l fiṍl dol rè
'L fiṍl dol rè 'l và a càscia, a càscia de camósc e li 'ncuntràat 'na pastóra a l'umbrìa dè 'n frasèn.
Ca fìi bèla pastóra al'umbrìa dol frasèn?
Mi fóo la cólsa 'ntàat ca vardi e cüri i mée agnéi.
Sé te sivèt pǜsé grandìna taresi portàat ià con mì.
Sebée mi sìès piscinina, otramèet l'amóor mi sò fàa.
'L le ciàpa par li sṍi màa biànchi e le tira èn sèla e le mena fìna èn Francia sènsa mài smontàa.
Quànca la bèla l'è stàcia èn Francia, la se mèsa a piàisc tàat sensa pü smèt.
Chée ca te ghée bèla ca òtro te fée ca, se miga chèl dè nóma caràgnà?
Te piàngèt ol pà e la màma o quàiüu dè cà òsa?
Mi caràgni 'l mè amóor dè prǜma ca óo bandunàat.
Sbiótèt e vén a léc’ con mì a pósàa.
Me sóo ligàda i vistic' tàat stréc' ca pödi ca sligàs; prèstém la òsa spada ca 'l curdù völi taiàa.
Quànca la bèla la ghà scià la spada 'ndèl sò cṍör la s'lé piantada.
