dall' Italiano al Dialetto Bośàc'
Digitare una parola o una frase da tradurre in dialetto.
'l pomèer dol Paradìis
'L pomèer dol Paradìis
Aa de sta pianta, come del fiól de Guglielmo Tell, 'l se regorda pü nigüü.
La Storia l'è stácia fina scriüuda ma chi ca l'era ca búu de léisc ai lá cüntada sü diversamènt e mi lóo sentüda iscé: alùra...ol scióor di Paribei en de la sua vila de Milaa al ghera 'n gran giardii.
Zampogn
Campanacci
ŹAMPÓGN
Quànca òl Stefano con li söi vachi, bèl bèl, 1)
a la fìi de l’astààt al scarga gió da Vedèl
e dòpo al Cantù e Cà di Péisc’ vìi fac’ maiàa
a Bricéra li rùa tüti contéti ‘na bèla domàa, 2)
òl nòs bèl magènch al se ‘mpignìs de poesìa:
ògni fióor, ògni filónga, ògni pianta ù chi chè sìa
al respìra ‘na contentèza növa e genüina
ca la rènfresca e la nèta l’aria püsé de la brina.
Li vachi ca li pascóla tranquìli, e sènsa prèsa
(parchè a Bricéra nügüu i te strèsa),
còi źampógn che sùna a piàa a piàa,
‘ntàat ca la cùa la tè-ià tǜc’ i tavàa,
‘ntóren al sé créa ‘na pàas e n’armùnia
ca an Paradìis quasi la se ‘nsumìa;
li montagni ca de frónt li fa da curùna,
iè òl còro deréet a li brónsi che sùna!
E quànca òl sùul al va gió densìra,
dopo ca ‘l ma regalàat l’ültema mìra,
e òl cél de mila stéli al sé ’mpinìs
e al pari di töi öc’ emuziunàac’ al lüsìs,
ilùra l’è própi òl momènt da ‘ndàa a durmìi,
con la finèstra ‘n póo vèrta par sintìi
la óos di źampógn ca ‘l s’è facia rara:
i tè ninarà còl l’amóor di ‘na mama cara!
NOTE
1) – Bèl bèl: piano piano, con la giusta calma
2) – Cantù, Cà di Péisc, Bricéra – maggenghi di Albosaggia, situati a sera del torrente Torchione
ulìi
v. tr.
variante di "vulii",volere | chèl che Dìo òl l’è mai tròp = bisogna accettare la volontà di Dio | ulìi própi ‘ndàa? = volete proprio andare?
L'óm e´l cáa
L' UOMO E IL CANE
L'óm e´l cáa
´N galantóm 'l prepàrava 'na grànt scéna par invidáa 'n sò amìis.
´L cáa de cà là ulüut a lüü invidáa n'òtro cáa e´l ghà dìc':
"Bùn amìis te vegnét con mì a scéna ?"
Lè 'ndàc' e l'era tǜt contèet e con piasé 'l vardàva cóma i préparava chèla gràn scéna e 'l giràva de chiló e de iló, áa ité par la cüsìna.
'L diśeva trà de lǜü: " 'Ncöö 'l me tuca 'na grànt furtǜna.
Chè delizios banchèt, mi maiaróo da 'mpinìi la bṍgia, iscé domáa e par 'n póo gharóo ca pù fam."
´Ntáat 'l fàva mìla carezzi al sò compàgn e 'l mṍeva la cùa dal piaśé.
´L cṍöch a idìl giráa itè par la cüsìna 'l là ciapáat par li gàmbi e là tràc' giò dala fanèstra.
´L cáa tǜt sborgnáat, a quai manéri 'l córeva e 'l càinava cola la cùa trà li gàmbi.
La 'ncontráat d'òtri cáa ca i ghà domandat:
" Cóma te ghée scenáat, bée ?"
E chèsto tǜt séri 'l ghà respondǜt:
" Ghò maiáat e tracanáat táat de chèl vìi ca ò sbagliáat pòrta par vignìi de fó dala cà."
Móràl dela fàola: Mài fidàs de chìi ca i öl fáa dól bée a spéśi dei òtri.
De giöen al ne mór asai, de vec’ al ne scampa mai.
Di giovani ne muoiono tanti, i vecchi muoiono tutti
Òl zio
Al me zio ai gha domandáat:
-Bruno, parché te crumpèt ca ‘n càa?
-Al crumpi ca parchè tüc’ ai disaris: t’è idüut chel càa dol Bruno?